Franse geleerde omarmt Islam tijdens congres
Een Franse professor heeft in de Descartes universiteit in Parijs bekend gemaakt dat hij moslim is geworden. Zijn bekering vond plaats gedurende de derde internationale conferentie over handicaps en rehabilitatie in Riyad.
Professor Roland Dardiniz heeft nu zijn naam veranderd in Sharif. Hij gaf aan het idee te hebben dat het congres een ideale gelegenheid was om de grootsheid van de Islam, de Islamitische gemeenschap en de onderlinge broederschap onder de loep te nemen. Het keerpunt was het samenwonen met de moslims. Voornamelijk ten tijde van het gebed.
Hij vertelt: “Mij is opgevallen dat alles stilstaat wanneer het gebed aanbreekt, uit respect voor het gebed. Zelfs wanneer zij klaar zijn met het verrichten van het gebed in de moskee. Dan treden zij naar buiten in een situatie van gemoedsrust en kalmte, wachtend op het volgende gebed.”
De professor benadrukte dat hij voortaan zal uitnodigen naar de Islam vanwege de grootsheid ervan en zijn rol in de bevordering van het menselijke leven
zondag 31 januari 2010
zaterdag 30 januari 2010
Sander werd Zubair...een ontroerend, waargebeurd verhaal
Ik begon met een nieuwe studie op en nieuwe school, na een paar weken voelde ik me thuis. Op een dag net voor het weekend zag ik een leerling en hij droeg al zijn boeken. En ik vroeg mezelf af, “soubhanAllah waarom zal iemand al zijn boeken mee nemen naar huis op een vrijdag terwijl men een schoolkluis heeft? Hij zal vast wel een nerd zijn”. Ik had haast en wilde graag het vrijdagspreek en gebed meemaken, dus liep ik snel door.
Toen ik het schoolplein afliep zag ik een paar jongens naar hem toe rennen en ze duwden hem omver, hij viel om en zijn boeken lagen overal op de grond en zijn bril vloog in de lucht en lande in het gras.Ik liep snel terug om de jongen te helpen, de jongens om hem heen waren snel weer weg.Ik hielp de jongen opstaan en zag een droevige blik in zijn ogen, en ik zag een traan in zijn oog. Ik zei, “Deze jongens die jou hebben geduwd hebben echt geen leven.” De jongen keek me aan en zei, “Dank je wel!” met een grote glimlach op zijn gezicht.
Het was een zeer dankbare glimlach die ik nog nooit eerder had gezien.Ik stelde mezelf voor, en hij zei, “Ik heet Sander.”Ik hielp Sander mee met zijn boeken, en vroeg hem waar hij woonde, en SubhanAllah wat bleek hij woonde bij mij in de buurt.Ik vertelde hem dat ik onderweg was naar de moskee voordat dit allemaal gebeurde. Hij wilde graag mee dus liepen we samen naar de moskee.Hij durfde niet naar binnen en bleef dus in de gang staan.Onderweg naar zijn huis vroeg Sander wat er allemaal verteld werd, dus legde ik hem uit wat de Imam in zijn preek had gezegd.Toen Sander dichtbij huis was gaf ik hem mijn telefoon nummer en vroeg hem of hij in het weekend tijd had om te gaan voetballen met vrienden van mij.Hij zei, “Ja, maar ik kan niet zo goed voetballen.”
Mijn vrienden accepteerden hem en lieten hem mee voetballen.Sander had wel veel vragen, nog steeds over de vrijdagspreek. En ik kon sommige dingen niet goed uitleggen.Ik had hem verteld waar je islam boeken kan kopen.Weekend ging weer zo als gewoonlijk snel voorbij en het was alweer maandag ochtend, en daar zag ik Sander weer met een enorme stapel schoolboeken. Ik zei tegen hem, “Hee Sander! Jij krijgt echt last van je rug als je elke dag zoveel schoolboeken meeneemt!” hij glimlachte en gaf me de helft van de stapel boeken.Na vele maanden, werden Sander en ik goede vrienden.Ik was bij de heel emotionele dag dat Sander de Shahada (Geloofsgetuigenis) ging doen. Sander had zich verdiept in de islam en kreeg een enorm zelfvertrouwen en hij zei zelf, “ik heb nu het gevoel dat mijn ziel rust heeft.”
Na het behalen van onze schooldiploma was het onze plan om samen naar Medinah Universiteit te gaan om te studeren.We schreven beide een brief en melden ons aanKort daarna werd Sander aangenomen, ik kreeg al te horen dat hij meer kans had om aangenomen te worden omdat ze liever een niet Arabische afkomst hebben om zo beter de Dawah te verrichten.Ik was ontzettend blij voor hem.We hielden contact via mail en hij stuurde vaak een brief, hij hield me op de hoogte van de ontwikkelingen en stuurde vaak de aantekeningen van de lezingen die hij meegemaakt.Sander had zijn naam veranderd in Zubair.
Na een jaar kreeg ik ook een uitnodiging van de universiteit van madinah. Toen ik Sander zag herkende ik hem niet, een volle baard een glimlach een zelfverzekerde uitstraling soubhanAllah wat kan een mens veranderen. Sander steunde mij enorm, gaf me tips hoe ik het beste te werk moest gaan voor de tentamens. Op een dag kwam de Sheikh binnen en zag koekjes op de tafel van Zubair. En iedereen was Zubair aan het omhelzen. De Sheikh vroeg wat er aan de hand was.eenn van de leerlingen zei, dat Zubayr een brief heeft ontvangen uit zijn geboorte land dat zijn ouders de Shahada hebben gedaan.
De Sheikh ging hem omhelzen en gaf meteen een mashAllah mooie lezing.Dat waren pas mooie dagen. Maar de mooiste dag was dat we onze Usool ul-Fiqh diploma hadden gehaald en dat iedere leerling een soort lezing toespraak moest houden. En die van Zubair was gewoon te emotioneel voor mij, In het zuiver klassiek Arabisch vertelde hij zijn levensverhaal, en toen kwam hij bij een stuk in zijn leven waar ik ook in speelde. Hij reciteerde een Ayah van Surah Az-Zalzalah. “Wie ter grootte van een atoom goed deed, zal dit aanschouwen.” Toen zei hij iets ongelofelijks wat ik nog nooit gehoord had van hem. “De dag dat ik mijn vriend was tegengekomen, was de dag dat ik zelfmoord wilde plegen.
Ik had al mijn schoolboeken uit mijn kluis gehaald, zodat ik mijn moeder niet tot last zou zijn. Want anders moest zij de schoolboeken uit mijn kluisje halen. Die dag redde een vriendelijk gebaar mij van het helle vuur, onderschat broederschap niet”.Zubair eindigde met tranen in zijn ogen deze toespraak.
Toen ik het schoolplein afliep zag ik een paar jongens naar hem toe rennen en ze duwden hem omver, hij viel om en zijn boeken lagen overal op de grond en zijn bril vloog in de lucht en lande in het gras.Ik liep snel terug om de jongen te helpen, de jongens om hem heen waren snel weer weg.Ik hielp de jongen opstaan en zag een droevige blik in zijn ogen, en ik zag een traan in zijn oog. Ik zei, “Deze jongens die jou hebben geduwd hebben echt geen leven.” De jongen keek me aan en zei, “Dank je wel!” met een grote glimlach op zijn gezicht.
Het was een zeer dankbare glimlach die ik nog nooit eerder had gezien.Ik stelde mezelf voor, en hij zei, “Ik heet Sander.”Ik hielp Sander mee met zijn boeken, en vroeg hem waar hij woonde, en SubhanAllah wat bleek hij woonde bij mij in de buurt.Ik vertelde hem dat ik onderweg was naar de moskee voordat dit allemaal gebeurde. Hij wilde graag mee dus liepen we samen naar de moskee.Hij durfde niet naar binnen en bleef dus in de gang staan.Onderweg naar zijn huis vroeg Sander wat er allemaal verteld werd, dus legde ik hem uit wat de Imam in zijn preek had gezegd.Toen Sander dichtbij huis was gaf ik hem mijn telefoon nummer en vroeg hem of hij in het weekend tijd had om te gaan voetballen met vrienden van mij.Hij zei, “Ja, maar ik kan niet zo goed voetballen.”
Mijn vrienden accepteerden hem en lieten hem mee voetballen.Sander had wel veel vragen, nog steeds over de vrijdagspreek. En ik kon sommige dingen niet goed uitleggen.Ik had hem verteld waar je islam boeken kan kopen.Weekend ging weer zo als gewoonlijk snel voorbij en het was alweer maandag ochtend, en daar zag ik Sander weer met een enorme stapel schoolboeken. Ik zei tegen hem, “Hee Sander! Jij krijgt echt last van je rug als je elke dag zoveel schoolboeken meeneemt!” hij glimlachte en gaf me de helft van de stapel boeken.Na vele maanden, werden Sander en ik goede vrienden.Ik was bij de heel emotionele dag dat Sander de Shahada (Geloofsgetuigenis) ging doen. Sander had zich verdiept in de islam en kreeg een enorm zelfvertrouwen en hij zei zelf, “ik heb nu het gevoel dat mijn ziel rust heeft.”
Na het behalen van onze schooldiploma was het onze plan om samen naar Medinah Universiteit te gaan om te studeren.We schreven beide een brief en melden ons aanKort daarna werd Sander aangenomen, ik kreeg al te horen dat hij meer kans had om aangenomen te worden omdat ze liever een niet Arabische afkomst hebben om zo beter de Dawah te verrichten.Ik was ontzettend blij voor hem.We hielden contact via mail en hij stuurde vaak een brief, hij hield me op de hoogte van de ontwikkelingen en stuurde vaak de aantekeningen van de lezingen die hij meegemaakt.Sander had zijn naam veranderd in Zubair.
Na een jaar kreeg ik ook een uitnodiging van de universiteit van madinah. Toen ik Sander zag herkende ik hem niet, een volle baard een glimlach een zelfverzekerde uitstraling soubhanAllah wat kan een mens veranderen. Sander steunde mij enorm, gaf me tips hoe ik het beste te werk moest gaan voor de tentamens. Op een dag kwam de Sheikh binnen en zag koekjes op de tafel van Zubair. En iedereen was Zubair aan het omhelzen. De Sheikh vroeg wat er aan de hand was.eenn van de leerlingen zei, dat Zubayr een brief heeft ontvangen uit zijn geboorte land dat zijn ouders de Shahada hebben gedaan.
De Sheikh ging hem omhelzen en gaf meteen een mashAllah mooie lezing.Dat waren pas mooie dagen. Maar de mooiste dag was dat we onze Usool ul-Fiqh diploma hadden gehaald en dat iedere leerling een soort lezing toespraak moest houden. En die van Zubair was gewoon te emotioneel voor mij, In het zuiver klassiek Arabisch vertelde hij zijn levensverhaal, en toen kwam hij bij een stuk in zijn leven waar ik ook in speelde. Hij reciteerde een Ayah van Surah Az-Zalzalah. “Wie ter grootte van een atoom goed deed, zal dit aanschouwen.” Toen zei hij iets ongelofelijks wat ik nog nooit gehoord had van hem. “De dag dat ik mijn vriend was tegengekomen, was de dag dat ik zelfmoord wilde plegen.
Ik had al mijn schoolboeken uit mijn kluis gehaald, zodat ik mijn moeder niet tot last zou zijn. Want anders moest zij de schoolboeken uit mijn kluisje halen. Die dag redde een vriendelijk gebaar mij van het helle vuur, onderschat broederschap niet”.Zubair eindigde met tranen in zijn ogen deze toespraak.
Elke ziel zal de dood proeven
Een herinnering aan de dood. Sta stil bij de dag dat ook jij dood zal gaan. En bedenk waarom je leeft. De Islam geeft hierop een pasklaar antwoord. In deze video, gebaseerd op een lezing van jalal ibn saeed, zijn schokkende beelden te zien bedoeld om je de dood te doen herinneren.
Koran Qasas 28 - vers 1-22 -shuraim -nl dutch - shuraym
Bismillah(In de Naam van Allah)
Dit is hoofdstuk 28 (titel: Al-Qassas) van de heilge Qur'an, gereciteerd door de imam van de heilige moskee Masjid al Haram in Makkah, Saud ibn Ibrahim as Shuraim .
Het eerste deel gaat over dat Farao aan de macht kwam en hij was een hele wrede tiran en maakte van de kinderen van Israel, die gelovig waren, slaven. Farao had enorme legers(Er wordt gezegd dat toen hij achter de kinderen van israel aan ging toen Mozes vluchte met hen(de exodes), kwam hij hen achterna met een leger van 1,6 miljoen soldaten, en in tafsir ibn Kathir staat dat de kinderen van Israel toen met Mozes slechts 600.000 waren zonder nageslacht meegerekent.) en het gaat ook over vóór de geboorte van Mozes en de baby jaren van de profeet Mozes vrede zij met hem. Hoe zijn moeder hem verloor en zijn zus slimme taktiek gebruikte om hem weer terug te krijgen, met Allah's Wil, Hulp en toesteming. Verder was Hamaan de rechterhand van Farao, en ze waren genadeloos en gewoon heel erg slechte mensen die erg hoogmoedig waren.
Het tweede gedeelte gaat over Mozes vrede zij met hem toen hij ouder was, en hij in het paleis van Farao was opgevoed in alle luxe en hij per ongeluk een man doodde.
woensdag 27 januari 2010
Sheikh Mohammed Hassan - The religion of all the prophets
Sheikh Mohammed Hassan - De religie van alle profeten
Islam is de religie van alle profeten. Islam is de religie van Jezus van Mohammed vrede zij met hem.
Islam is de religie van Ibrahiem en is de enige religie van de islam. De islam is de toegangskaart van de paradijs.
Jezus is een belangijke profeet in de islam
maandag 25 januari 2010
Shaykh Muhammad al-Arifi in debate with a Christian
Sheikh Mohammed Al Arifie in gesprek ( dialoog ) debat met een christen
Sheikh Mohammed Al Arifi in een gesprek met een christen die hem vragen stelt over menstruatie. Sheikh Mohammed Al Arifi stelde vragen over de christendom naar de christen. De christen stond verbaasd en had geen antwoorden. Moge Allah hem de leiden naar de islam.
zondag 24 januari 2010
donderdag 21 januari 2010
From Darkness into light - Many people convert to Islam
Every day 63 people convert to islam only in Europe.
Islam is growing up over the world.
Come from your darkness and accept the light from Allah..
عنوان النشيد : من الظلمات إلى النور (مترجمة إلى العربية والإنجليزية)
van duisternis naar het licht (vertaald in het Arabisch en Engels)
von der Finsternis zum Licht (in Arabisch und Englisch übersetzt)
Kategori Lagu kebangsaan: dari kegelapan kepada terang (diterjemahkan ke dalam bahasa Arab dan Inggris
zaterdag 16 januari 2010
donderdag 14 januari 2010
woensdag 13 januari 2010
dinsdag 12 januari 2010
zaterdag 9 januari 2010
dinsdag 5 januari 2010
zondag 3 januari 2010
Jongeren die willen trouwen! - Al-Mufti 'Abdul-'Azeez Aal ash-Shaykh
Shaykh 'Abdul-'Azeez ibn 'Abdillaah Aal ash-Shaykh, de Mufti van het Koninkrijk van Saudi-Arabië, geeft hier op een beknopte wijze belangrijke adviezen en richtlijnen aan de jongeren die graag willen trouwen. Daarnaast richt hij zich ook tot de Moslims in het algemeen, die een verantwoordelijkheid dragen jegens deze jongeren.
Abonneren op:
Posts (Atom)
